Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων στο διαδίκτυο

Η Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης και οι εκδόσεις Ταξιδευτής διοργανώνουν την Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου 2019 και ώρα 19.00 στο Café του Βασιλικού Θεάτρου εκδήλωση παρουσίασης του πρόσφατου Βιβλίου της κας Ξένιας Ελευθερίου με τίτλο:

Η ΔΗΜΟΣΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΩΣ ΣΥΓΚΡΟΥΣΙΑΚΟ ΘΕΜΑ:

Το Ολοκαύτωμα των Ελλήνων Εβραίων στο διαδίκτυο

Θα μιλήσουν οι
Γιώργος Αντωνίου,  
Επίκουρος Καθηγητής της Έδρας Εβραϊκών Σπουδών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης
Δημήτρης Μαυροσκούφης, Καθηγητής και Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Παρεμβαίνουν – χαιρετίζουν οι
Γιάννης Μπουτάρης, Πρόεδρος του Μουσείου Ολοκαυτώματος Ελλάδος, τ. Δήμαρχος Θεσσαλονίκης
Τριαντάφυλλος Μηταφίδης, εκπαιδευτικός, τ. Δημοτικός Σύμβουλος, τ. Βουλευτής Α’ Θεσσαλονίκης
Δαυίδ Σαλτιέλ, Πρόεδρος Κεντρικού Ισραηλιτικού Συμβουλίου Ελλάδος, Πρόεδρος Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης
Γιώργος Κόκκινος,  Καθηγητής Ιστορίας και Διδακτικής της Ιστορίας στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Πανεπιστημίου Αιγαίου,  Επιστημονικός Υπεύθυνος της σειράς «ΕΚΚΕΝΤΡΗ ΙΣΤΟΡΙΑ-ΙΣΤΟΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΠΕΡΙΘΩΡΙΟ» των εκδόσεων Ταξιδευτής.
Την εκδήλωση θα συντονίσει η Ελένη Χοντολίδου, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Τμήματος Φιλοσοφίας-Παιδαγωγικής , της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ.

Δυο λόγια για το βιβλίο
 Οι περισσότεροι θεωρούν ότι η κοι¬νωνία σήμερα γνωρίζει πολλά για το Ολοκαύτωμα. Η αλή¬θεια είναι, βέβαια, όπως επιβεβαιώνει και το συγκεκριμένο βιβλίο, ότι ο κόσμος γνωρίζει ελάχιστα, αφού πολύ συχνά έχει την τάση να μεταφράζει τα γεγονότα με βάση τη δική του πολιτική και εθνική λογική, γεγονός που τον αποτρέπει να κατανοεί την πραγματικότητα. Σήμερα πληθαίνουν οι τόποι μνήμης, οι ημέρες μνήμης, οι λογής λογής εκδηλώσεις γύρω από τη γενοκτονία. Πληθαίνουν, όμως, και οι αρνητές του Ολοκαυτώματος. Και αναρωτιέμαι πώς μπορούν να προσλάβουν οι νεότερες γενιές τα σχετικά με τη Σοά. Μπορεί, μ’ άλλα λόγια, να επικρατήσει ο κίνδυνος διαγραφής της μνή-μης ή θα κερδίσει τελικά η κοινή λογική που πρεσβεύει ότι από τη στιγμή που ο θύτης, η Γερμανία δηλαδή, έχει, κατ’ επανάληψη, παραδεχθεί τα εγκλήματα που διέπραξε ποιος ο λόγος να αμφισβητείται η τετελεσμένη πραγματικότητα;
Αξιολογώντας, ωστόσο, τη σημερινή αμφισβήτηση για την εβραϊκή γενοκτονία αναρωτιόμαστε αν πήγαν στράφι οι δεκαε¬τίες του ’80 και του ’90. Τόσα βιβλία, τόσα συνέδρια, τόσες ταινίες που αναπαρέστησαν το δράμα και έσπασαν τα ταμεία. Τότε το παγκόσμιο ενδιαφέρον κορυφώθηκε, οι κοινωνίες της Ευρώπης πάλευαν, θαρρείς, να επουλώσουν το ανοιχτό τραύμα.
Διαβάζοντας το βιβλίο της Ξένιας Ελευθερίου, το οποίο έχει γραφτεί με απόλυτη επιστημονική νηφαλιότητα, αναλογίστηκα πως όσο χάνονται οι μάρτυρες του μεγαλύτερου εγκλή¬ματος που συντελέστηκε ποτέ στην ανθρωπότητα, τόσο δυ¬ναμώνει η φωνή των άλλων, που διαρκώς πυκνώνουν, των άλλων που υψώνουν την φωνή τους και αμφισβητούν. Φαί¬νεται πως τα πάντα μπορεί να σκυλευτούν, ακόμη κι η μνήμη όσων υπέφεραν. Γιατί, πώς αλλιώς, μπορεί να ερμηνεύσει κανείς το φαινόμενο της συνεχούς αναβίωσης του νεοναζι¬σμού και, κυρίως, της ανοχής των κοινωνιών απέναντί του;

Τα στοιχεία που φέρνει στο φως αυτή η μελέτη αποδεικνύουν ότι αυτή η ιστορία δεν αφορά μόνο Εβραίους ούτε μόνο Γερμανούς, αφορά συνολικά ανθρώπους. Είναι ένα μεγάλο μάθημα για το πού μπορεί να οδηγηθεί κανείς από τα ολοκληρωτικά καθεστώτα, αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η εβραϊκή γενοκτονία είναι τελικά οικουμενική. Σε μια περίοδο αυξημένης ξενοφοβίας τα διδάγματα του Ολο¬καυτώματος εμφανίζονται πιο επίκαιρα από ποτέ. Σήμερα, που τα διακυβεύματα της μνήμης είναι μεγάλα, το ζητούμε-νο είναι να παραμείνει ζωντανό το δίδαγμα και όχι (μόνο) το πένθος του Ολοκαυτώματος.
Βέβαια κάτι τέτοιο κάθε άλλο παρά εύκολο είναι, τη στιγ¬μή που καθημερινά πέφτουν τόνοι «λάσπης», αφού κυρι¬αρχεί απόλυτα η συνωμοσιολογία και βασιλεύει η αντίληψη ότι πίσω από κάθε συμφορά που καταδυναστεύει τη χώ¬ρα, για να μην πω τον πλανήτη, κρύβονται πάντα οι Εβραίοι και η υποτιθέμενη νέα τάξη πραγμάτων που εκπροσωπούν. Φαίνεται τελικά ότι την εικόνα που μια κοινωνία έχει για το παρελθόν της δεν τη διαμορφώνουν οι ακαδημαϊκοί ιστορι¬κοί. Πολύ μεγαλύτερη επιρροή, έχουν σήμερα τα μέσα ενη¬μέρωσης, το διαδίκτυο, αλλά και τα πολιτικά κόμματα.
Το βιβλίο της Ξένιας Ελευθερίου μας κάνει να σκεφτούμε ότι πολλές φορές η ιστορία αναθεωρείται αλλά σίγουρα δεν ξαναγράφεται, για να εξυπηρετήσει συγκεκριμένους ιδεολο¬γικούς σκοπούς και πολιτικά συμφέροντα. Οφείλουμε, να αφουγκραστούμε, να ακούσουμε και να επικεντρώσουμε το βλέμμα μας στο κάθε τι, που οι προηγούμενες γενιές δεν ¬θέλησαν να στρέψουν την προσοχή τους. Να εμβαθύνουμε, τελικά, στην αναγνώριση της άγνοιάς μας και στον παρα¬λογισμό της λογικής μας που υπαγορεύει την άρνηση του άλλου και του βαθύτερου εαυτού μας. Είμαι απόλυτα σί¬γουρος πως η κυκλοφορία του βιβλίου θα προκαλέσει συ¬ζητήσεις, γιατί θίγει την παράμετρο της πληροφόρησης, την πιο καίρια συνιστώσα της εποχής μας, η οποία, ειδικά γύρω από τα ζητήματα που απασχολούν την Ελευθερίου, μπορεί να θεωρούνται από πολλούς ανάξια λόγου, αλλά, δυστυ¬χώς, πολλοί είναι έτοιμοι να τα υιοθετήσουν και κυρίως είναι πρόθυμοι να τα αναπαραγάγουν. Ο«θόρυβος» τέτοιων δη¬μοσιευμάτων καθιστά την πληροφορία εύκολα προσβάσιμη στο μέσο χρήστη, μια και αναγνωρίζεται ως αληθές μόνο ό,τι αναδεικνύει κάποια συνωμοσιολογική ερμηνεία του οικονο¬μικού και πολιτικού σκηνικού. Και κάπως έτσι διαμορφώ¬νεται ένας εχθρός, συνήθως προαιώνιος και τρομερός, βά¬σει του οποίου ορίζεται μια ταυτότητα ή προσδιορίζεται ένα εμπόδιο που πρέπει να καταστραφεί. Και κάπως έτσι ανθίζει ο εθνικισμός ο οποίος εδράζεται στο μίσος και στη συνωμο¬σιολογία. Άτομα που μπορεί να έχουν άλλη θρησκεία, άλλο χρώμα, άλλη ιδεολογία εκφεύγουν από αυτό που η «πλει¬οψηφία» θεωρεί κανονικό. Το μόνο που μένει σε εμάς είναι να παίρνουμε ξεκάθαρη θέση απέναντι σ’ αυτή τη λαίλαπα. Η μνήμη των νεκρών είναι πιο δυνατή, ο ανθρώπινος πολιτι¬σμός επιβάλλεται να επικρατήσει της βαρβαρότητας.