ΑΝΑΜΜΑ ΚΕΡΙΩΝ ΓΙΑ ΤΟ ΧΑΝΟΥΚΑ ΣΤΟ ΔΗΜΑΡΧΕΙΟ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ

Με ιδιαίτερη λαμπρότητα γιορτάστηκε χθες η τελευταία ημέρα της γιορτής του Χανουκά από την Ισραηλιτική Κοινότητα Θεσσαλονίκης, για πρώτη φορά στο κατάμεστο φουαγιέ του Δημαρχείου. Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ο Πρόεδρος της ΙΚΘ και μέλη της Κοινότητας άναψαν τα οκτώ κεριά της λυχνίας που συμβολίζουν τις ημέρες που διήρκεσε το θαύμα το οποίο συνέβη την εποχή των Μακαββαίων όταν κατάφεραν με ελάχιστο λάδι που θα κρατούσε μόνο μια ημέρα να ανάψουν το λυχνάρι του Ναού για οκτώ ημέρες.

Στον χαιρετισμό του ο Πρόεδρος της ΙΚΘ, κ. Δαυίδ Σαλτιέλ ευχαρίστησε τον Δήμαρχο για την φιλοξενία της γιορτής στο χώρο του Δημαρχείου τονίζοντας ότι η στήριξη του Δημάρχου σε πρωτοβουλίες όπως η χθεσινή ή η δημιουργία του Μουσείου Ολοκαυτώματος συμβάλλουν στο να έχουμε μια πόλη που προτάσσει την πολυπολιτισμικότητα και την ειρηνική και παραγωγική συνύπαρξη.

Ο Δήμαρχος Θεσσαλονίκης, κ. Γιάννης Μπουτάρης από την πλευρά του σημείωσε ότι παρόλο που η εβραϊκή κοινότητα της πόλης έχασε την πλειοψηφία των μελών της στο Ολοκαύτωμα, παραμένει ένα πολύ δυναμικό κομμάτι του κοινωνικού ιστού της Θεσσαλονίκης και τρανταχτή απόδειξη αυτού του γεγονότος είναι ο εορτασμός του Χανουκά στο μέρος που χτυπά η καρδιά της πόλης, στο Δημαρχείο.

Την κύρια ομιλία εκφώνησε η αντιπρόεδρος του Συλλόγου Κυριών της ΙΚΘ, κα Αλίκη Αρούχ, η οποία μίλησε για τα πολλαπλά νοήματα της γιορτής. 

Η εκδήλωση έκλεισε με παραδοσιακά τραγούδια του Χανουκά από την Χορωδία της Ισραηλιτικής Κοινότητας Θεσσαλονίκης, την διεθνούς φήμης μεσόφωνο Αγγελική Καθαρίου, υπό τη διεύθυνση του καταξιωμένου μαέστρου Κωστή Παπάζογλου.

Το πλήρες κείμενο της ομιλίας της κας Αλίκης Αρούχ:

Λίγο φως διώχνει πολύ σκοτάδι*

Δεν είναι συμπτωματικό πώς η γιορτή του Χανουκά έρχεται κατά τη διάρκεια του σκοτεινότερου και ψυχρότερου μήνα του έτους. Την εποχή που οι κρύες και πολύ μεγάλες σε διάρκεια σκοτεινές νύχτες ακολουθούνται από γκρίζες και συννεφιασμένες μέρες,που ο ήλιος και το φεγγάρι είναι σκοτεινά κι αδύναμα, πολλές φορές, επηρεάζονται αρνητικά η ψυχή και το σώμα μας.

Στη δίνη της καθημερινότητας μπορούμε εύκολα να χάσουμε τον προσανατολισμό μας, την ελπίδα και το κουράγιο μας και τότε είναι που χρειαζόμαστε περισσότερο από ποτέ μια έμπνευση, μια ελπίδα, λίγο περισσότερο φως.  

Κάθε χρόνο, λοιπόν, το Δεκέμβριο, οι οκτώ νύχτες του Χανουκά κατά τις οποίες ανάβουμε κάθε βράδυ από ένα κερί παραπάνω αποτελούν μια πανίσχυρη υπενθυμιση της ανάγκης να βρούμε και να συνειδητοποιήσουμε το εσωτερικό μας φως. Από  αυτό θ’ αντλήσουμε την πίστη και την έμπνευση να συνεχίσουμε όχι μόνο να υπάρχουμε και να λάμπουμε οι ίδιοι αλλά και να το μεταδίδουμε βοηθώντας τους συναθρώπους μας.

Το πολλαπλά μηνύματα της θρησκευτικής και πνευματικής σημασίας του Χανουκά γίνονται ορατά και πιο ευννόητα με τον συμβολικό τρόπο του ανάμματος της Χανουκιά.

Ανάβοντας τα κεριά, βλέπουμε στην πράξη πως, κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, όλο και περισσότερο φως προστίθεται αργά αλλά σταθερά στο σκοτάδι.

Το επιπλέον κερί που ανάβουμε πριν απ΄όλα λέγεται Σσαμάς ή βοηθός. Όπως ένα κερί, ανάβει όλα τα άλλα χωρίς να χάσει καθόλου από τη δύναμη και το φως του έτσι και η συμβολή του καθενός μας, μεγαλύτερη ή μικρότερη, είναι πολύ σημαντική γιατί όλοι μας έχουμε μέσα μας κάτι διαφορετικό και ιδιαίτερο με το οποίο προσφέρουμε στην οικογένεια, στους φίλους, στο ευρύτερο περιβάλλον, στην κοινότητα, στην πόλη μας, στον κόσμο. Ας αφιερώσουμε αυτό το κερί στην ιδιαίτερη ατομικότητα, στο φως του καθενός ξεχωριστά.

Η πρώτη προσταγή του Θεού ήταν: “Γεννηθήτω το φως”.
Το Χανουκά επίσης είναι η γιορτή του φωτός κατά την οποία οι Μακκαβαίοι βασίστηκαν στην ελπίδα και την πίστη και αγωνίστηκαν για το φως. Το πρώτο κερί ας αφιερωθεί στην ελπίδα και την πίστη.

Η πίστη που τους έσπρωξε να ανάψουν την Μενορά με ελάχιστο λάδι που θα κρατούσε μόνο μια μέρα, τους οδήγησε στο θαύμα. Έτσι και η δική  μας πίστη μας βοηθάει να ελπίζουμε σε ένα καλύτερο αύριο. Το μήνυμά τους «Μην χάνετε την ελπίδα γιατί αρκεί μια μικρή ακτίνα φωτός για να διαλύσει και το πιο πυκνό σκοτάδι ακόμα και μέσα από ένα θαύμα». Ας αφιερώσουμε το δεύτερο κερί στα θαύματα που όλοι περιμένουμε σαν παιδιά.

Η χαρά και η αθωότητα των παιδιών μέσα από τη γιορτή του Χανουκά μεγεθύνεται και αποκτά κάτι μαγικό. Η αγνότητα της ψυχής τους κι ο ενθουσιασμός τους μπροστά στα κεριά, τα γλυκά, τα παιχνίδια και τα δώρα μας προτρέπουν να ξαναβρούμε μέσα από  την αγάπη μας γι’ αυτά την δύναμη για το μέλλον. Ας αφιερώσουμε το τρίτο κερί  στα παιδιά και το μέλλον.  

Στο τέταρτο κερί τρεμοπαίζει το φως της Αγάπης. Της αγάπης που παίρνουμε και της αγάπης που δίνουμε. Της αγάπης που μαλακώνει τις καρδιές μας και αναδεικνύει τον καλύτερο μας εαυτό. Αγάπη προς τον συνάνθρωπο μας, τον φίλο μας, τον συγγενή.  Αγάπη για τον εαυτό μας και την ίδια τη ζωή.  

Η ζωή που μας δώθηκε για να κάνουμε ό, τι επιθυμούμε, να χαιρόμαστε με ό, τι έχουμε, να απολαμβάνουμε τις μικρές χαρές της καθημερινότητας και να εκτιμούμε με ευγνωμοσύνη το πολύτιμο αγαθό της αρτιμέλειας και της υγείας. Πέμπτο κερί.

Η προσθήκη του κάθε κεριού δίνει περισσότερη δύναμη στο προηγούμενο. Έτσι και η μετάδοση ακόμη περισσότερης γνώσης μπορεί να γεμίσει σοφία κι άλλες κοινωνίες, να δυναμώσει με την κατανόηση την έννοια της ισότητας και της δικαιοσύνης ανάμεσα στους λαούς και να φέρει ειρήνη στον κόσμο. Ας αφιερώσουμε το έκτο κερί στη γνώση και το έβδομο στην ειρήνη.

Από τη σπίθα που άναψε το πρώτο, στην προσδοκία της λάμψης του δεύτερου μέχρι την πίστη πως κάθε μέρα λίγο ακόμα θα φωτίζει το επόμενο φτάνουμε στο τελευταίο διαπιστώνοντας πως λίγο φως διώχνει πολύ σκοτάδι.  Με το άναμμα του τελευταίου κεριού η ζεστασιά που όλα μαζί αναδίνουν, μεταφορικά και κυριολεκτικά, αναπτερώνουν την ελπίδα και το κουράγιο στην ψυχή μας.

Ας μείνουμε με το μήνυμα που σε λίγο θα μας αφήσει η ολόφωτη Χανουκία. Η ομαδικότητα και η ενότητα ας δυναμώνουν πάντα τους δεσμούς μας κι ας γεμίζουν με φως την κοινότητα και την πόλη μας.

19 Δεκεμβρίου 2017
Δημαρχείο Θεσσαλονίκης

*Ευχαριστώ πολύ την κ. Λούση Στρούμσα και την κ. Νέλλη Αρούχ. Ιδιαίτερες ευχαριστίες οφείλω στον Ραβίνο Joseph Benjamin Serfaty που με βοήθησε να κατανοήσω τα βαθύτερα νοήματα της πνευματικότητας της γιορτής.