Εβραϊκή κατασκήνωση 2011

Εβραϊκή κατασκήνωση… Ένας θεσμός που έχει καθιερωθεί εδώ και χρόνια. Δεκαετίες θα έλεγα. Ένας θεσμός που μένει ζωντανός και περνάει από γενιά σε γενιά.

Είμαι ιδιαιτέρως χαρούμενη για το γεγονός ότι έχω να θυμάμαι παρόμοιες ιστορίες με αυτές των γονιών μου. Υπήρξαμε δηλαδή, μέρος μιας ομάδας και κατά κάποιο τρόπο της ίδιας. Κάποια πράγματα δεν έχουν παραμείνει όπως ήταν βέβαια, ωστόσο, νομίζω ότι αυτό που μένει κοινό και θα συνεχίσει να είναι ο συνδετικός κρίκος όλων αυτών των γενεών και στο μέλλον, κρατώντας την κατασκήνωση ζωντανή, είναι το αίσθημα της χαράς, της ξεγνοιασιάς αλλά και της προσφοράς, που αισθάνεται ο καθένας με τη συμμετοχή του σ’αυτήν.

Έτσι λοιπόν, και φέτος με τη φράση "ΣΚΕΨΟΥ ΕΒΡΑΪΚΑ, ΔΡΑΣΕ ΠΡΑΣΙΝΑ" ξεκίνησε η κατασκήνωση. Ως υπεύθυνη διαβίωσης είχα την τιμή να συνεργαστώ με ανθρώπους άξιους και υπεύθυνους, ο καθένας στον τομέα του. Σε πρώτη φάση η συνεργασία μου με το αρχηγείο οφείλω να ομολογήσω, ότι ήταν υποδειγματική. Φυσικά δεν ήταν δυνατόν να λείψουν κάποιες προστριβές και αντιπαραθέσεις, οι οποίες όμως τελικά απέφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα την όσο το δυνατόν καλύτερη οργάνωση της κατασκήνωσης. Αντίστοιχες ήταν και οι σχέσεις μου με τους υπόλοιπους τομεάρχες. Η αγάπη όλων για τα παιδιά και κυρίως η αφοσίωση στη δουλειά τους, βοήθησαν για να ξεπεραστούν τα οποιαδήποτε προβλήματα, ώστε οι κατασκηνωτές να περάσουν 20 μέρες γεμάτες διασκέδαση και ευχάριστες εμπειρίες.Οι εκδρομές μάλιστα –ημερήσιες για το μεσαίο χωριό και διήμερες για το μεγάλο– με δραστηριότητες όπως rapel και rafting, αλλά και τα παιχνίδια που στήθηκαν στο χώρο της κατασκήνωσης (αναρρίχηση, τραμπολίνο, ποδήλατα) από την εταιρία υπαίθριων δραστηριοτήτων Outdoor activities, έδωσαν έναν τόνο περιπέτειας στην καθημερινότητα της κατασκήνωσης. Στο σημείο αυτό οφείλω να αναφερθώ και στους ομαδάρχες και το προσωπικό, οι οποίοι απέδειξαν ότι δεν έχει σημασία ο αριθμός των ατόμων που θα συμμετάσχει κάθε χρονιά, αλλά η ποιότητα του έργου τους. Η αισθητή έλλειψη προσωπικού και ομαδαρχών δεν λειτούργησε ανασταλτικά και κάθε τομέας ολοκλήρωσε τις δραστηριότητές του ομαλά. Φυσικά τα παιδιά είναι οι αυστηρότεροι κριτές του έργου μας. Είναι αυτά για τα οποία προσπαθούμε κάθε χρόνο να είμαστε δημιουργικοί και να τα προσεγγίζουμε με εναλλακτικούς τρόπους, θέλοντας, έστω και για λίγες μέρες, να τα βγάλουμε από τη ρουτίνα τους. Να τα φέρουμε σ’ επαφή με τη φύση, να τα παροτρύνουμε να λειτουργήσουν ομαδικά, καταφέρνοντας έτσι να γνωρίσουν άλλες πτυχές του εαυτού τους. Ωστόσο το εν λόγω κείμενο ξεκίνησε με τη φράση «εβραϊκή κατασκήνωση» και τίποτα από τα παραπάνω δεν θυμίζει κάτι το εβραϊκό που είναι το συστατικό στοιχείο που κάνει αυτή την κατασκήνωση να διαφέρει από οποιαδήποτε άλλη στη χώρα. Γιατί είναι η μόνη που μπορεί να φιλοξενήσει στο πρόγραμμά της την "Ημέρα Ισραήλ", γιατί είναι εκείνη που μπορεί να διοργανώσει αθλητικούς αγώνες και να τους μετονομάσει σε "Μακαμπιάδα". Γιατί είναι αυτή που δέχεται με ιδιαίτερη χαρά παιδιά από το Ισραήλ και έχει την ικανότητα να τα ενσωματώνει πλήρως στο υπόλοιπο σώμα της κατασκήνωσης, όπως επίσης και να φιλοξενεί ομάδες Εβραίων από άλλες χώρες, όπως συνέβη φέτος με ένα γκρουπ 17 Αμερικανοεβραίων με υπεύθυνο το ραβίνο Tessler και τη γυναίκα του.

Ένα μεγάλο και ειλικρινές ευχαριστώ λοιπόν, προς τις κοινότητες Θεσσαλονίκης και Αθηνών είναι απαραίτητο. Η πολύχρονη στήριξη του θεσμού από την πλευρά τους έδωσε και δίνει μέχρι και σήμερα τη δυνατότητα στα παιδιά απ’ όλη την Ελλάδα και το Ισραήλ να σχηματίσουν στενούς δεσμούς φιλίας, οι οποίοι ανανεώνονται και ζωντανεύουν κάθε χρόνο σ’ αυτή την καλοκαιρινή τους συμβίωση.

Τζούλια Σασών