Page 12 - IKTH efimerida sxoleiou No38_bl
P. 12

ΒΗΜΑ                                                                               ΑΠΌ ΤΗΝ
         ΤΟΥ ΑΝΑΓΝΩΣΤΗ                                                                      ΣΤ' ΤΑΞΗ




        ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ…

        ΤΟΥΣ ΜΙΚΡΟΥΣ ΜΑΣ

        ΗΡΩΕΣ



                      Αν παρατηρήσουμε τις εικόνες και                                                                                   Ειδικό Επετειακό Τεύχος για τα 60 χρόνια από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ
                   θυμηθούμε τους στίχους του Σολωμού
                   “Λαλεί πουλί, παίρνει σπυρί και η μάνα το
                   ζηλεύει”, σίγουρα θα φέρουμε στο μυαλό      Ελευθερία
                   μας εκείνα τα μικρά παιδιά που λίγο πριν
                   ή μετά τη Μεγάλη Επανάσταση, απ’ τη μια     Ελεύθερα γεννήθηκα εγώ...
                   στιγμή στην άλλη, άλλαξε η ζωή τους. Τα     Έτσι να ζω μονάχα θέλω.
                   περισσότερα από αυτά πέθαναν είτε από       Μ΄ ελεύθερο το χέρι μου μπορώ
                   την πείνα είτε από μαχαίρι. Μια ολόκληρη    ψωμί να παίρνω χωρίς να το ζητώ∙
        γενιά παιδιών θυσιάστηκε και είμαστε σήμερα εμείς      όπου διαβαίνω θέλω
        ελεύθεροι. Για εμάς αυτά τα παιδιά είναι ήρωες και     τ’ όνειρο σφικτά κρατώ.
        τους αφιερώνουμε τα ποιήματά μας.
                                                               Ελεύθερα γεννήθηκα εγώ...
                                                                                            Σίμων Μπ.

            Τα παιδιά του Μεσολογγίου

            Τα παιδιά του Μεσολογγίου υπέφεραν∙
            δεν πρόλαβαν την αγάπη να νιώσουν.
            Μοναχά θλίψη, καταστροφές                          Για τα ελληνόπουλα του 1821
            και βόλια σκορπισμένα των εχθρών.
            Μητέρες τα θυσίαζαν                                Τα παιδιά στην ελληνική επανάσταση
            για να τα ελευθερώσουν...                          ζούσαν σε πολύ δύσκολη κατάσταση.
                                                               Παιδιά μικρά μα και μεγάλα
                                                               θρεμμένα μ’ ελληνικό γάλα
                                                    Αρετή Αρ.
                                                               ζούσαν πρώτα ευτυχισμένα…
                                                               μα ήρθε ο κατακτητής
                                                               και είναι πλέον σκλαβωμένα.

               Μάνα θρηνεί                                     Στα βουνά και στα λαγκάδια,
                                                               αγναντεύουν τα χωριά που ‘ναι ρημάδια.
               Είδα τη μάνα μου να σφαδάζει                    Στα νησιά και στη στεριά…
                                                               πού να βρουν παρηγοριά;
               να κλαίει, να ουρλιάζει.
               Αίμα να χύνεται παντού                          -  Η Μάνα μας δεν έχει τι να μας ταΐσει,
               τρόμος, φόβος, πόνος, πείνα                      η πείνα και η δίψα μάς έχει θερίσει.
               στα μάτια των ανθρώπων.                         -  Θέλουμε την ειρήνη και τη λευτεριά,

               Δεν καταλαβαίνω πολλά...                         δε μας  φοβίζει ο θάνατος πια.
               Μόνο ξέρω πως πατέρα δε γνώρισα∙
               και τ’ αδέρφια μου χάθηκαν.                     Θα περάσουν είμαι σίγουρος στην αιωνιότητα
               Με κρατά αγκαλιά και τρέχει,                    με αυτή την παιδική τους γενναιότητα.
               αλαφιασμένη,                                    Κάθε φορά που τα σκέφτομαι, δακρύζω,
               με βλέμμα θολωμένο,                             την ηρωική θυσία τους αναγνωρίζω!
               πρόσωπο σκαμμένο
               ανάμεσα σε πτώματα και φωτιές.                                                    Εδουάρδος Μπ.

                                             Δανάη Ν.


       12
   7   8   9   10   11   12   13   14   15   16   17